Familiefeesten...

Familiefeesten, niet altijd gemakkelijk, toch? Sluimerende confrontaties komen soms boven, oude herinneringen kunnen pijn triggeren of schijnbaar leuke anekdotes blijken niet voor iedereen leuk te zijn.
​
​Wat doe je ermee?

Weglopen van de feestdis staat niet chique en we willen allemaal vrede. Overkomt dit je soms?

​Geen paniek, je bent niet alleen. En elk moment bied je een groeikans, ook al zat je er niet op te wachten....

Het overkwam mij terug op Kerstdag. Een gezellige dag, met lekker eten, samen met familie. Tot er verhaaltjes boven gehaald werden van "oh zo leuke jeugdherinneringen". Mijn maag weigerde verdere dienst en in mijn brein begon het vonken te geven.  Hoewel jarenlange therapie voor mezelf innerlijke vrede gebracht heeft en ik veel verdriet en angst uit mijn jeugd heb kunnen loslaten, zijn die verhaaltjes toch steeds weer een trigger voor mezelf. Dan vraag ik me af hoe iemand zijn / haar geheugen blijkbaar zo anders kan functioneren dan het mijne. Gelukkig kon ik even ventileren bij mijn schoonzus, die me een grote hartelijke knuffel gaf. Wat hou ik van haar.

Die avond heb ik mijn huiswerk gemaakt. Want ik wil ervan af! Ik heb geen zin meer in die triggers, die mijn pret op familiefeesten plots kunnen vergallen. Ondertussen weet ik dat de techniek hiervoor van mezelf dient te komen, iemand anders brengt je dit niet op een schaaltje. Emoties loskoppelen van wat er ooit gebeurde. De feiten veranderen niet, maar de pijnlijke emoties die eraan vast hangen proberen los koppelen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Wanneer ik nu aan vroeger denk probeer ik te focussen op de mooie momenten. Daardoor neemt het emotionele belang van de moeilijke momenten af en krijg ik meer innerlijke bedrading met het positieve dat er heus ook wel was. Ik ben alvast benieuwd, gelukkig heb ik een gans jaar om te oefenen, tot aan de volgende Kerst ;)