Onze westerse geest is getraind om dingen te kunnen analyseren, meten en verklaren. Deze analytische benadering is erg zinvol en heeft ons heel wat kennis bijgebracht. Het was een tegenreactie tegen de middeleeuwen, waar godsdienst een dogma was en alles verketterd werd wat niet in het plaatje paste. Het analytische denken heeft de grenzen van wetenschap en techniek op bepaalde terreinen duidelijk verlegd.
Blijft de vraag hoe je omgaat met zaken die niet meteen te analyseren, te verklaren of uit te leggen zijn. Als wetenschapper besef ik dat ook 'het wetenschappelijke denken' zijn grenzen heeft (en dat verder de term tegenwoordig regelmatig te pas en te onpas ingeroepen wordt). Ik heb geleerd om terug te vertrouwen op mijn eigen 'aanvoelen', mijn eigen 'ervaring'. Beide denkmodellen hoeven helemaal niet tegenstrijdig te zijn. 'Erin geloven' is voor mij verder geen correcte benaming, want 'geloven' is iets dat van buitenaf komt, 'voelen en ervaren' komt van binnenuit.
Een persoonlijke ervaring is dan ook niet zomaar te veralgemenen. Wat voor jou 'werkt' of 'goed aanvoelt', hoeft dat niet noodzakelijk voor iemand anders ook te doen. Dat noemt men dan in de westerse denkmethodiek de 'casuïstiek'. Je dient dus zelf mee na te denken (samen met je zorgverleners) wat voor jou het beste aanvoelt. Dat legt een groot stuk verantwoordelijkheid voor je gezondheid en vitaliteit terug waar ze hoort, bij jou! Dat neemt niet weg dat professioneel advies je eerste en belangrijkste vertrekpunt is. Maar verder denken, vergelijken, wikken en wegen horen daar zeker ook bij.
Ook op het vlak van reflexologie zijn er diverse denkstromen om het effect ervan op een analytische manier in kaart te brengen, te kunnen meten en belangrijker nog, te kunnen voorspellen.
Het ontstaan en de groei van het embryo uit slechts drie 'kiembladen', is er eentje van. Het stimuleren van de parasympathicus en het creëren van ontspanning in je lichaam is een tweede. Een derde mogelijk analytisch model is het verbeteren van de doorstroming in bepaalde gebieden van je lichaam. In de videolink hieronder legt een collega reflexoloog helder zijn visie uit. Misschien licht het voor jou een tipje van de sluier op.
John Rooms: Voetreflexologie echt of fake?
Blijft de vraag hoe je omgaat met zaken die niet meteen te analyseren, te verklaren of uit te leggen zijn. Als wetenschapper besef ik dat ook 'het wetenschappelijke denken' zijn grenzen heeft (en dat verder de term tegenwoordig regelmatig te pas en te onpas ingeroepen wordt). Ik heb geleerd om terug te vertrouwen op mijn eigen 'aanvoelen', mijn eigen 'ervaring'. Beide denkmodellen hoeven helemaal niet tegenstrijdig te zijn. 'Erin geloven' is voor mij verder geen correcte benaming, want 'geloven' is iets dat van buitenaf komt, 'voelen en ervaren' komt van binnenuit.
Een persoonlijke ervaring is dan ook niet zomaar te veralgemenen. Wat voor jou 'werkt' of 'goed aanvoelt', hoeft dat niet noodzakelijk voor iemand anders ook te doen. Dat noemt men dan in de westerse denkmethodiek de 'casuïstiek'. Je dient dus zelf mee na te denken (samen met je zorgverleners) wat voor jou het beste aanvoelt. Dat legt een groot stuk verantwoordelijkheid voor je gezondheid en vitaliteit terug waar ze hoort, bij jou! Dat neemt niet weg dat professioneel advies je eerste en belangrijkste vertrekpunt is. Maar verder denken, vergelijken, wikken en wegen horen daar zeker ook bij.
Ook op het vlak van reflexologie zijn er diverse denkstromen om het effect ervan op een analytische manier in kaart te brengen, te kunnen meten en belangrijker nog, te kunnen voorspellen.
Het ontstaan en de groei van het embryo uit slechts drie 'kiembladen', is er eentje van. Het stimuleren van de parasympathicus en het creëren van ontspanning in je lichaam is een tweede. Een derde mogelijk analytisch model is het verbeteren van de doorstroming in bepaalde gebieden van je lichaam. In de videolink hieronder legt een collega reflexoloog helder zijn visie uit. Misschien licht het voor jou een tipje van de sluier op.
John Rooms: Voetreflexologie echt of fake?