Elke Geeraerts doorbreekt in haar recentste boek ‘Het Nieuwe Mentaal’ (ISBN9789401438711) op verdienstelijke wijze enkele mythes. Wat me het sterkst bijblijft is enerzijds de mythe van het time-management en anderzijds die van de work-life balans.
Ik leef al jaren vanuit de overtuiging dat we eigenlijk nooit tijd te kort hebben. Nochtans was dit vroeger mijn bijna-standaard antwoord op de simpele vraag ‘Hoe gaat het ermee?’. Tot het besef daagde dat we elke dag opnieuw zo maar voor niks 24h ‘tijd’ krijgen. We hoeven hier geen extra inspanning voor te doen. We hoeven hier niet voor te betalen. We dienen alleen te blijven leven en te blijven ademen.
Schrap dus aub het vastgeroeste idee van ‘tijd te kort’ te hebben. Zelf heb ik de slogan omgedraaid naar ‘Ik heb meer plannen dan tijd’. Want zoals Elke terecht schrijft heeft ons menselijke brein wel een beperkte ‘aandachtsspanne’. Ons brein kan namelijk slechts gedurende een beperkt aantal uren per dag echt gefocust zijn. Verder blijkt dat naarmate we deze aandacht 'versnipperen’ door met meerdere dingen tezelfdertijd bezig te zijn, hoe minder efficiënt ons brein fungeert. Denk maar aan een smartphone waar teveel APPs op staan en tezelfdertijd actief zijn (soms zonder dat je het merkt!). JUIST, je smartphone werkt steeds trager en je dataverbruik stijgt zienderogen. Daarnaast hebben we als menselijk wezen ook een beperkte ‘energie’. Je kunt proberen eindeloos door te gaan, maar onze biologische klok heeft ook zo zijn eigen wetmatigheden net zoals de batterij van je smartphone overigens!
De tweede mythe die Elke doorkruist is die van de work-life balans. We worden rond de oren geslagen om vooral de balans te bewaren in ons leven bij de zoektocht naar duurzaam geluk. Als je de weegschaal van vrouwe Justitia bekijkt dan zie je snel dat steeds de balans proberen behouden een stressvolle zaak wordt. Vrouwe Justitia zelf draagt dan ook een blinddoek, anders kreeg ze zeker en vast een burn-out van dat zoeken naar evenwicht. Balans is een dynamisch gegeven en het gevoel van evenwicht te hebben eerder een kwestie van een momentopname. Dat kortstondige gelukzalige moment waar alles perfect lijkt te lopen. Van die momenten mag en kan je genieten en het kan je overvallen op het moment dat je huis kraaknet ligt, of als je net een belangrijke taak hebt afgewerkt op je werk, of als je geniet van een drankje tijdens een prachtige zonsondergang. Geniet ervan want we beseffen allemaal dat dat gevoel snel weg-ebt en je eraan vastklampen maakt de zaken alleen erger.
Balans is dus geen ‘gevecht’ tussen je privé leven en je werk, tussen je baas en je kinderen, tussen jezelf en je todo-lijstje. Ik volg de raadgeving van Elke en laat dus het streven naar balans los. Maar wat is dan een mogelijk houvast? Een reflectietechniek om toch je leven een leidraad te geven of structuur. Ik vond voor mezelf inspiratie in de natuur, in de vorm en de symbolische betekenis van het Klavertje Vier.
Ik som voor mezelf op wat ik belangrijk vind in mijn leven (job, praktijk, familie, kinderen, hobby’s, gezondheid, ….) zonder daar meteen een prioriteit te hoeven aan vast knopen. Die zaken zijn gewoon allemaal belangrijk, maar in wisselende intensiteit zeg maar. Binnen al die levensdomeinen bekijk ik dan de specifieke zaken waar ik de eerstkomende tijd mee bezig wil zijn of dien te zijn. Waar gaat mijn aandacht vooral naar toe? Waar ga ik mijn energie in steken?
Ik leef al jaren vanuit de overtuiging dat we eigenlijk nooit tijd te kort hebben. Nochtans was dit vroeger mijn bijna-standaard antwoord op de simpele vraag ‘Hoe gaat het ermee?’. Tot het besef daagde dat we elke dag opnieuw zo maar voor niks 24h ‘tijd’ krijgen. We hoeven hier geen extra inspanning voor te doen. We hoeven hier niet voor te betalen. We dienen alleen te blijven leven en te blijven ademen.
Schrap dus aub het vastgeroeste idee van ‘tijd te kort’ te hebben. Zelf heb ik de slogan omgedraaid naar ‘Ik heb meer plannen dan tijd’. Want zoals Elke terecht schrijft heeft ons menselijke brein wel een beperkte ‘aandachtsspanne’. Ons brein kan namelijk slechts gedurende een beperkt aantal uren per dag echt gefocust zijn. Verder blijkt dat naarmate we deze aandacht 'versnipperen’ door met meerdere dingen tezelfdertijd bezig te zijn, hoe minder efficiënt ons brein fungeert. Denk maar aan een smartphone waar teveel APPs op staan en tezelfdertijd actief zijn (soms zonder dat je het merkt!). JUIST, je smartphone werkt steeds trager en je dataverbruik stijgt zienderogen. Daarnaast hebben we als menselijk wezen ook een beperkte ‘energie’. Je kunt proberen eindeloos door te gaan, maar onze biologische klok heeft ook zo zijn eigen wetmatigheden net zoals de batterij van je smartphone overigens!
De tweede mythe die Elke doorkruist is die van de work-life balans. We worden rond de oren geslagen om vooral de balans te bewaren in ons leven bij de zoektocht naar duurzaam geluk. Als je de weegschaal van vrouwe Justitia bekijkt dan zie je snel dat steeds de balans proberen behouden een stressvolle zaak wordt. Vrouwe Justitia zelf draagt dan ook een blinddoek, anders kreeg ze zeker en vast een burn-out van dat zoeken naar evenwicht. Balans is een dynamisch gegeven en het gevoel van evenwicht te hebben eerder een kwestie van een momentopname. Dat kortstondige gelukzalige moment waar alles perfect lijkt te lopen. Van die momenten mag en kan je genieten en het kan je overvallen op het moment dat je huis kraaknet ligt, of als je net een belangrijke taak hebt afgewerkt op je werk, of als je geniet van een drankje tijdens een prachtige zonsondergang. Geniet ervan want we beseffen allemaal dat dat gevoel snel weg-ebt en je eraan vastklampen maakt de zaken alleen erger.
Balans is dus geen ‘gevecht’ tussen je privé leven en je werk, tussen je baas en je kinderen, tussen jezelf en je todo-lijstje. Ik volg de raadgeving van Elke en laat dus het streven naar balans los. Maar wat is dan een mogelijk houvast? Een reflectietechniek om toch je leven een leidraad te geven of structuur. Ik vond voor mezelf inspiratie in de natuur, in de vorm en de symbolische betekenis van het Klavertje Vier.
Ik som voor mezelf op wat ik belangrijk vind in mijn leven (job, praktijk, familie, kinderen, hobby’s, gezondheid, ….) zonder daar meteen een prioriteit te hoeven aan vast knopen. Die zaken zijn gewoon allemaal belangrijk, maar in wisselende intensiteit zeg maar. Binnen al die levensdomeinen bekijk ik dan de specifieke zaken waar ik de eerstkomende tijd mee bezig wil zijn of dien te zijn. Waar gaat mijn aandacht vooral naar toe? Waar ga ik mijn energie in steken?
 | Dan zet ik die zaken in de blaadjes van het Klavertje Vier, waarbij je maar 1 hoofditem per blaadje kan en mag invullen! Lastig natuurlijk, want wat geef je op een bepaald moment ruimte in je leven en wat zet je eventueel op een ‘wachtlijst’. Meer dan 1 item per blaadje doet het Klavertje Vier snel verwelken. Net zoals een klaproos, een prachtige bloem maar met uiterst tere bloemblaadjes. |
Het wordt een harde innerlijke strijd! Wat zet ik op elk blaadje? Wat schrap ik? Wat verplaats ik naar de wachtlijst? Zet ik toch meer dan 1 item op een blaadje, dan voel ik dat ik energie en aandacht wegneem van iets anders. Ook dat kan een bewuste keuze zijn, misschien voor even... Ook kan de grootte van elk blaadje wel wijzigen ten opzichte van elkaar, maar het klavertje zelf is maar zo groot als mijn energie en draagkracht op een bepaald moment. Dus maak ik een blaadje bewust groter, omdat mijn job of iets anders heel wat ruimte inneemt op dat ogenblik, dan zie ik ook dat de andere blaadjes kleiner worden.
‘Zucht,' denk ik, 'waarom geen Klavertje Honderd???? Dan kan ik mijn ganse lijstje erin kwijt!'…. Maar dan wordt het duidelijk. Een Klavertje Honderd brengt geen geluk. Het brengt wel het gevoel nooit te kunnen voldoen aan je (zelf gecreëerde?) verwachtingen.
#VitaliteitNatuurlijk
‘Zucht,' denk ik, 'waarom geen Klavertje Honderd???? Dan kan ik mijn ganse lijstje erin kwijt!'…. Maar dan wordt het duidelijk. Een Klavertje Honderd brengt geen geluk. Het brengt wel het gevoel nooit te kunnen voldoen aan je (zelf gecreëerde?) verwachtingen.
#VitaliteitNatuurlijk
RSS Feed